Strong cz.19

                                 “Don't let me, Don't let me, Don't let me go”

                                                                                                 Don't let me go~Harry Styles

Delikatnie ją ujęłam i ścisnęłam… jednak byłam rozczarowana, gdy nie poczułam żadnego ciepła.. jego ręka była chłodna, a jego skóra była nieco jaśniejsza, przez co tatuaż stał się jeszcze bardziej wyraźny. Z moich oczu znowu poleciały łzy, nie mogłam tego powstrzymać, to było silniejsze ode mnie. Splotłam nasze dłonie i  delikatnie pocałowałam zewnętrzną stronę jego dłoni, po czym  przyłożyłam ją do mojego policzka….

[A] Skarbie…- zaczęłam mówić…..

                                                              ****

włącz.... (http://www.youtube.com/watch?v=bEBzek5Hi_s)

[A]…Harry mam nadzieję, że mnie słyszysz- przerwałam, żeby powstrzymać kolejną falę łez, jednak zaraz mówiłam dalej- wiem, że słyszysz… nic mi nie jest, lekarze dokładnie mnie zbadali.. to tylko żebra- uśmiechnęłam się blado i dotknęłam wolną dłonią jego policzka, lekko go pogładziłam i mówiłam dalej- Pani Doktor powiedziała, że już niedługo, będę mogła wyjść… Louis z Zaynem przywieźli do mnie Lisę…. Harry proszę cię… obudź się, powiedz że teraz już wszystko będzie dobrze… że między nami wszystko się ułoży i że będziemy szczęśliwi- załkałam i znowu zaczęłam płakać, po raz kolejny pocałowałam jego dłoń i spojrzałam za siebie, gdzie za szybą wciąż stał Zayn, spojrzałam na Harrego i mówiłam dalej

[A] Masz naprawdę dobrych przyjaciół, wiesz? Są tutaj wszyscy, opiekują się mną i Lisą, a Zayn pomógł mi, żebym mogła tutaj być… lekarze nie pozwalają… nikt nie może tu wchodzić… Harry proszę… wróć… pozwól nam to naprawić… nasz związek…- wciąż do niego mówiłam, a on nawet nie drgnął… był jakby martwy… nie miał na sobie koszulki, więc widziałam fragment bandaża, którym był owinięty na klatce piersiowej. Zawahałam się, ale ostrożnie położyłam głowę na jego ramieniu. Wpatrywałam się w niego i obserwowałam z jaką trudnością bierze kolejne wdechy… z chęcią spędziłabym tutaj kilka kolejnych godzin, dni.. dopóki Harry nie otworzy swoich ślicznych, zielonych oczu… nie mogłam się doczekać, kiedy znowu zobaczę tą śliczną, żywą zieleń, kiedy się śmieje, a jego policzki dodatkowo zdobią dwa urocze dołeczki… mam nadzieję, że jeszcze to zobaczę… pomyślałam w jednej chwili, że jeśli on umrze… jeśli się podda to, to wszystko… stracę sens życia, przez te dwa lata, cały czas się oszukiwałam… wciąż go kochałam, ale starałam się ogłuszyć to uczucie nienawiścią... w pewnym momencie, moje rozmyślenia przerwał lekarz, który wszedł do sali Harrego. Podniosłam głowę z ramienia chłopaka, a lekarz uśmiechnął się lekko i powiedział

[W] Witam, to ja jestem lekarzem prowadzącym Harrego, nazywam się William Hill. Przyszedłem ci powiedzieć, że minęła już godzina i musisz wyjść

[A] Ale ja…- chciałam coś powiedzieć, jeszcze raz spojrzałam na Harrego i jeszcze mocniej ścisnęłam jego dłoń, którą trzymałam odkąd tutaj weszłam.

[W] Taka była umowa… Harry musi wypoczywać, żeby wrócić do siebie, daj mu czas..- powiedział spokojnie

[A] Jak długo tak będzie?- zapytałam, a po moim policzku znowu poleciały łzy

[W] Nie jestem w stanie ci tego powiedzieć- westchnął i chciał mnie  stamtąd zabrać

[A] Doktorze proszę.. niech Pan mi da jeszcze chwilkę… chcę się z nim pożegnać- powiedziałam, a lekarz kiwnął głową i wyszedł, zostawiając mnie samą. Spojrzałam na Harrego i przybliżyłam się do niego. Przejechałam ręką po jego mięciutkich włosach i powiedziałam

[A] Muszę już iść… mam nadzieję, że pozwolą mi tutaj przyjść jeszcze jutro.. obiecaj, że poczekasz… że mnie nie zostawisz… proszę cię.. nie pozwolę ci odejść**- powiedziałam łkając…- do zobaczenia jutro Harry… zrobię wszystko, żeby znowu tutaj przyjść.- pocałowałam go w czoło i dłoń, którą trzymałam, po czym położyłam ją ostrożnie na gładniej pościeli.

[A] Kocham cię- wyszeptałam, a na salę weszła pielęgniarka, która natychmiast podeszła do mnie i wyjechała moim wózkiem na korytarz. Zayn stał obok wejścia i czekał aż pielęgniarka i ja nie znajdziemy się obok niego.

[A] Zayn on jest taki… nieobecny- załkałam, a mulat od razu się pochylił i mnie przytulił, co trochę pomogło mi się opanować. Doktor William podszedł do nas i powiedział

[W] Ashley… mam coś dla ciebie… należy do Harrego- wyciągnął rękę, w której trzymał małe pudełeczko. Spojrzałam na nie i zabrałam z rąk lekarza

[W] To jego łańcuszek… opowiadał mi kiedyś, że dostał go od ciebie, więc na razie ty go trzymaj- powiedział z lekkim uśmiechem i chciał odejść, jednak ja odważyłam się go zapytać

[A] Doktorze, będę mogła przyjść tutaj jutro, tylko na trochę dłużej? Proszę- Mężczyzna spojrzał na mnie i westchnął cicho

[W] Niech będzie… umówmy się na 2 godziny dziennie ok.?- zapytał

[A] Dobrze.. dziękuję- uśmiechnęłam się do niego lekko i razem z Zaynem wróciliśmy do mojej sali.

[N] I jak?- zapytał Niall jak tylko znaleźliśmy się wewnątrz pomieszczenia

[A] Wracajcie do domu- powiedziałam i usiadłam na swoim łóżku. Zdjęłam bluzę Liama i mu ją oddalam

[A] Dziękuję Liam- uśmiechnąłem się blado

[Lou] Co z Harrym?- zapytał mnie Louis

[A] Jest… taki zimny, nieobecny… jakby…- zaczęłam płakać, bo „to” słowo nie mogło nawet przejść mi przez gardło

[L] Mama dlacego płaces?- nagle przypomniało mi się, że w pomieszczeniu jest również Lisa. Natychmiast otarłam łzy, a Zayn posadził ją na moim łóżku.

[A] Choć tu do mnie skarbie- powiedziałam i przytuliłam ją do siebie

[L] Nie płac, tata będzie smutny- powiedziała, co spowodowało, że jeszcze bardziej zachciało mi się płakać… wtuliłam się w jej małe ciałko, z całej siły starając się nie rozpłakać.

[A] Nie płaczę, wiesz to tylko…- musiałam przerwać, bo mój głos zaczął się załamywać- tylko… źle się czuję, wiesz- powiedziałam najbardziej przekonywująco jak tylko potrafiłam

[L] A gdzie jest tata?- zapytała spoglądając mi w oczy… tego się obawiałam… co mam jej teraz powiedzieć… otworzyłam usta, chcąc coś powiedzieć, ale po prostu nie wiedziałam, co…

[Z] Lisa- do naszej rozmowy wtrącił się Zayn. Usiadł na brzegu łóżka i powiedział do niej

[Z] Twój tata wyjechał, bo ma dużo pracy, wiesz? Niedługo wróci- powiedział z lekkim uśmiechem

[L] Psyjedzie?- zapytała go

[Z] Pewnie, że tak- powiedział i spojrzał na mnie

[L] To dobrze… tęsknie za nim- powiedziała i znowu przytuliła się do mnie

[A] Ja też- powiedziałam cicho i pocałowałam ją w główkę

[A] Jedźcie do domu.. proszę was, jesteście zmęczeni- powiedziałam do chłopaków, a każdy spojrzał na mnie z powagą… byli w fatalnym stanie, każdy z nich miał podkrążone oczy

[Lou] Niee zostaniemy- powiedział Louis i przeczesał włosy ręką

[A] Powiedzcie mi, kiedy ostatnio spaliście? Zeszłej nocy…- zaczęłam, ale nie skończyłam przypominając sobie wszystkie zdarzenia

[L] Nie śpimy od 48 godzin- westchnął Liam

[A] Właśnie, jedźcie do domu i wypocznijcie, wrócicie jutro- powiedziałam stając się ich przekonać…

[N] Dobra, pojedziemy, ale jakby coś się działo to dzwoń ok.?- zapytał Niall

[A] Jasne, że tak- przytaknęłam

[L] Ok. to przyjedziemy jutro rano- powiedział Liam i zaczęli się zbierać.

[N] Trzymaj się- powiedział Niall i lekko mnie objął oraz uśmiechnął się sztucznie do Lisy, to samo zrobił Louis i Liam. Już po chwili w sali zostałam tylko ja, Lisa i Zayn

[A] Zayn ty też jedź do domu, jesteś zmęczony- powiedziałam cicho, lekko łapiąc go za rękę. Nie byłam pewna czy mnie nie odtrąci, jednak nie zrobił tego.

[Z] Co z Lisą? To nie jest dobry pomysł, żeby tutaj z tobą została… to szpital- powiedział

[A] Nie mam z kim jej zostawić.- powiedziałam, wciąż trzymając go za rękę

[Z] Nie może tutaj zostać- powiedział cicho, tak żeby Lisa zrozumiała jak najmniej

[A] Więc co?- zapytałam puszczając go

[Z] Dobra ja się nią zajmę- westchnął i wstał

[A] Słucham?- muszę przyznać, że trochę się zdziwiłam

[Z] Nie masz z kim jej zostawić prawda? Więc ja się nią zaopiekuję.- powtórzył. Na początku myślałam, że żartuje jednak z jego poważnej miny wywnioskowałam, że tak nie jest.

[A] Umiesz opiekować się dziećmi?- zapytałam

[Z] Nie, nie umiem, ale się nauczę, nie?- powiedział lekko i dodał tym razem szeptem- Zabijam ludzi, co wcale nie jest takie proste, jak się wydaje, więc z opieką nad dzieckiem też sobie poradzę.

Nie wiem dlaczego, ale trochę mnie to rozśmieszyło

[Z] Lisa, chcesz ze mną jechać?- zapytał małą, a ta pokiwała głową, że tak

[L] Taaak!- krzyknęła w końcu

[A] Sama nie wiem- westchnęłam

[Z] Daj spokój Ashley.. nie skrzywdzę jej przecież, jakoś sobie poradzimy, prawda- pochylił się i zapytał o to Lisę

[L] Taak- dziewczynka powiedziała i wyciągnęła rączki do Zayna. Chłopak wziął ją na ręce i spytał

[Z] To jak?

[A] Dobra niech będzie, to chyba najlepsze rozwiązanie- westchnęłam i dodałam- jedźcie do domu Harrego, po jakieś rzeczy dla niej ok.?- zapytałam, a Zayn pokiwał głową na zgodę i założył Lisie jej bluzę. Podałam mu klucze do domu, które miałam w szafce, a Zayn je odebrał i włożył do kieszeni.  

[L] Pójdziemy na plac zabaw??- zapytała, mulata, kiedy zaczęli zbierać się do wyjścia

[Z] Jasne- powiedział, ale widziałam, że nie jest z tego zadowolony.

[A] Lisa daj wujkowi dzisiaj odpocząć i grzecznie połóż się wieczorem spać, dobrze?- zapytałam i poczekałam, aż mała pokiwa głową na zgodę

[A] Zrób jej jakieś kanapki, daj jogurcik albo płatki z mlekiem, chyba że umiesz robić naleśniki- zażartowałam na co chłopak, lekko się uśmiechnął

[Z] Ok. to my idziemy- wziął małą za rączkę i zaczęli zmierzać ku drzwiom

[A] Jakby co to dzwoń- powiedziałam, a chłopak pokiwał głową i już po chwili zostałam sama. Podkuliłam nogi pod samą szyję i przykryłam się kołdrą. Sięgnęłam po pudełeczko, które dostałam od lekarza, a po powrocie położyłam na stolik. Delikatnie podniosłam wieczko i zobaczyłam łańcuszek. Dokładnie ten, który podarowałam kiedyś Harremu… miał kształt papierowego samolociku, bardzo mu się podobał. Dokładnie pamiętam tamten dzień. Dałam mu go, w jego 19 urodziny… prawie 3 lata temu, a on nadal go miał i nosił… nawet po naszym rozstaniu, łańcuszek nadal był na jego szyi. Obracałam zawieszkę w palcach, kiedy zauważyłam jeden szczegół, którego wcześniej nie zauważyłam… jak mu go dawałam, to tego tam nie było, na jednym z ramion samolociku były wygrawerowane malutkie literki, które układały się w krótki napis „Ash <3” uśmiechnęłam się sama do siebie, dokładnie analizując wszystko co miało, wtedy miejsce. Byliśmy młodsi, szczęśliwi, szaleni, beztroscy i liczyło się tylko to, co do siebie czujemy… Harry wtedy po raz pierwszy odważył się mi coś zaśpiewać… zagrać na gitarze… nigdy wcześniej nie robił, tego przy kimś, mało kto wiedział, że ma taki talent, jednak ujawnił go mnie…

właśnie mnie…już wszyscy wtedy mówili, że Harry przy mnie się zmienił… zmienił się na lepsze, ale po rozstaniu znów stał się dla wszystkich zimny i oschły… ukrył swoje prawdziwe oblicze gdzieś na dnie swojej duszy i dopiero, wtedy w drodze do szpitala pozwolił wrócić swoim uczuciom. Westchnęłam, a z moich oczu poleciała kolejna ,samotna łza…. Prawie tak samotna, jak ja właśnie teraz… westchnęłam i zapięłam łańcuszek na swojej szyi. zamknęłam zawieszkę w dłoni i położyłam się na miękkie poduszki… nie wiem, co mam robić. Jest godzina 17:54 więc, jeszcze za wcześnie żeby iść spać, a wydawało by się, że to najlepsze rozwiązanie, żeby choć na chwilkę zapomnieć…

----Zayn…

Wyszedłem z Lisą ze szpitala i wsadziłem ją do fotelika w samochodzie. Na szczęście wiedziałem już jak je zapiąć, więc tym razem zajęło mi to tylko chwilkę. Wsiadłem za kierownicę i już po chwili wyjechaliśmy na główną ulicę prowadzącą do domu Harrego.

[L] Wujek gdzie jedziemy?- Lisa zapytała mnie, wyraźnie zaciekawiona

[Z] Pojedziemy do waszego domku, żeby zabrać kilka twoich rzeczy i pojedziemy do mnie- poinformowałem ją lekko się uśmiechając

[L] Tes mas taki ładny domek jak my?- zapytała, tym swoim dziecinnym głosem

[Z] Tak mam. Potem pojedziemy do wujka Nialla i na plac zabaw ok.?- zapytałem ją zerkając na światła

[L] Dobze, a jutro odwiedzimy mamę?- spojrzała na mnie

[Z] Jasne, odwiedzimy ją rano- powiedziałem i podjechaliśmy pod dom Harrego

[Z] No i jesteśmy- uśmiechnąłem się, choć nie miałem na to zbytnio ochoty i wysiadłem z samochodu. Wyciągnąłem ze środka Lisę i razem ruszyliśmy do domu. Otworzyłem drzwi i powiedziałem

[Z] Lisa pokarz mi, gdzie jest twój pokój- powiedziałem, a mała od razu chwyciła mnie za rękę i zaprowadziła w stronę schodów, a potem na górę. Z tego co się orientuję, przeszliśmy obok pokoju Harrego i Lisa otworzyła drzwi zaraz obok. Wbiegła do środka i rzuciła się na łóżko. Wszedłem za nią i zacząłem szukać, w szafie jakiś walizek lub toreb podróżnych. W końcu udało mi się znaleźć niewielką różową torbę i zacząłem pakować do niej ubrania, które uważałem za najpotrzebniejsze. Kiedy torba była już pełna, zapiąłem zamek i wyszliśmy z jej pokoju.

[Z] No to jedziemy do mnie?- zapytałem i wziąłem ją na ręce, nie chcąc żeby spadła, próbując zejść sama na dół. Właśnie mieliśmy wychodzić, kiedy zauważyłem coś na kanapie. Puściłem Lisę i podszedłem bliżej… Kamizelka kuloodporna… ta, która należała do Harrego. Gdyby ją wtedy założył… wszystko byłoby inaczej… wszyscy mieli je na sobie, tylko nie on…

[L] Wujek jedziemy??- zapytała zniecierpliwiona Lisa, więc od razu się otrząsnąłem i podszedłem do niej. Wziąłem torbę i razem wyszliśmy z domu. Zamknąłem dokładnie drzwi i wróciliśmy do samochodu. Po jakiś 15-20 minutach byliśmy już u mnie. Zostało mi jeszcze tylko pojechać na plac zabaw i porozmawiać z Niallem na temat Lisy… 

**"nie pozwolę ci odejść"- coś w rodzaju odpowiedzi na tekst piosenki "Don't let me go" 

no i jest nowa część, wiem że jest do niczego.. jest nudna i nic się nie dzieje.... przepraszam :/ kolejną część dodam jutro lub we wtorek ale nie obiecuję :) 

Komentujcie!!! (czekam na minimum 10 kom.)  im więcej komentarzy tym szybciej dodam i napiszę nową część bo wtedy dostaję niezłego kopa (cieszą mnie też dłuższe komentarze bo te o treści "super" , "extra" czy "cudne" niewiele mi mówi... nie wiem co tak naprawdę myślicie... 

(zapraszam na TT  @ ILoveOn57484817
 możecie się tam ze mną skontaktować :) )

no to czekam na jakieś dłuższe komentarze papa :) 

Mrs.Horan