Strong cz.14

                               "Jeden moment, potrafi zmienić całe życie..."

                w poprzedniej części...

Wyszłam z pokoju i wzięłam swoje ubrania z sypialni Harrego. Nie mam zamiaru tam dzisiaj spać, chociaż zeszłej nocy sam mnie tutaj przeniósł. Właśnie miałam wchodzić do łazienki, kiedy usłyszałam kroki na schodach. Światło było zgaszone, więc nie widziałam kto to.

[A] Harry, to ty?- zapytałam, jednak nikt mi nie odpowiedział. Stanęłam obok poręczy i rozejrzałam się z góry po salonie. Nikogo tam nie widziałam. Właśnie miałam wracać do łazienki, kiedy ktoś mnie złapał i zatkał mi usta ręką…

                                                                       *****

Harry….

Cała akcja przebiegła zgodnie z planem. Obydwa cele zostały zlikwidowane, a my jechaliśmy już z powrotem.

[Z] Prawie oberwałem- powiedział Zayn, podwijając rękaw swojej bluzy. Na skórze, było widać małe zadrapanie, co oznaczało, że kula przeleciała dosłownie ocierając się o jego ramie.

[H] Serio, miałeś szczęście- powiedziałem, lekko się uśmiechając.

[Lo] Harry wiesz, że jesteś słodki jak śpisz- zaśmiał się Louis, zerkając w lusterko, bo to on prowadził. Kiedy reszta chłopaków to usłyszała, zaczęła się śmiać.

[H] Słucham?- powiedziałem, z lekkim uśmiechem

[N] Ta, jak przyjechaliśmy, a ty spałeś to Lisa powiedziała Ashley, że słodko wyglądasz jak śpisz- wyjaśnił mi Niall, zanim znowu zaczął się śmiać. Tym razem nawet, ja nie wytrzymałem i zacząłem się śmiać razem z nimi. Po dość długiej jeździe wjechaliśmy na moją posesje. Louis zaparkował samochód w moim garażu i wszyscy wysiedliśmy.

[H] Idziecie na piwo?- zapytałem, odstawiając torbę z bronią na podłogę.

[L] Nie, ja wpadnę jutro- powiedział Liam i przybił mi piątkę

[N] Ta, my też lecimy- Niall wskazał na siebie i Louisa 

[Z] A ja z chęcią napiję się zimnego piwka- powiedział Zayn i pożegnaliśmy się z resztą chłopaków. Zamknąłem wyjście za kumplami i razem z mulatem poszliśmy na górę. Weszliśmy do salonu i zapaliliśmy światła. Zayn poszedł zanieść torbę z bronią do schowka, a ja wziąłem z lodówki kilka piw.

[Z] Twoje dziewczyny, już śpią?- zapytał chłopak, wchodząc do kuchni.

[H] Pewnie tak, idę sprawdzić- powiedziałem i podałem mu pełne butelki. Wbiegłem na schody i poszedłem do naszej sypialni. Ashley tam nie było, co oznaczało, że znowu śpi z Lisą. Zamknąłem drzwi sypialni i otworzyłem pokój dziewczynki. Jednak to co zobaczyłem mnie zdziwiło. Lisa spała w łóżku, a Ashley nie było. Wszedłem do pokoju i zapukałem do drzwi łazienki. Jednak nikt mi nie odpowiedział. To samo zrobiłem w naszej sypialni. Sprawdziłem garderobę i kilka pokoi na górze. Dopiero, teraz zauważyłem, że ubrania Ashley, w których przeważnie spała, leżały tuż obok schodów prowadzących do salonu. Podniosłem je i zaniosłem do sypialni. W ostatniej chwili zauważyłem małą karteczkę leżącą na poduszce. „ No hej stary. Mam nadzieję, że mnie pamiętasz. Mówiłem ci kiedyś, że pożałujesz tego co zrobiłeś mojemu bratu, więc czas najwyższy zacząć zabawę. Na początku zabrałem sobie Ashley, kolejna będzie twoja mała córeczka… do zobaczenia. Billy.” Czytając ostatnie zdanie, przypomniałem sobie tą akcję. Wybiegłem z sypialni i zacząłem zbiegać do salonu.

[H] Zayn, dzwoń po chłopaków niech tutaj wracają, szybko!- krzyknąłem i pobiegłem do schowka. Rozpiąłem torbę, którą mieliśmy na dzisiejszej akcji i dołożyłem tam dodatkowych magazynków i nowej broni. Wyszukałem tamtą akcję i wróciłem na górę.

[H] I co?- zapytałem stawiając torbę na stoliku w salonie.

[Z] Już jadą, co się dzieje?- zapytał zdezorientowany. Podałem mu kartkę, a on szybko ją przeczytał.

[Z] O cholera- powiedział i rzucił kawałek papieru na kanapę.

[H] Dobrze wiesz, że nie będzie łatwo ich znaleźć… tu potrzeba Louisa.- powiedziałem i zacząłem krążyć wokół pokoju.

[Z] Uspokój się, zaraz tu będą. Lepiej znieś Lisę na dół. Połóż ją na kanapie. Teraz trzeba jej pilnować.- powiedział Zayn i zaczął szukać pistoletów. Wyjął jeden i podał mi go, drugi włożył sobie, za pasek spodni i stanął w oknie czekając na przyjazd chłopaków. Poszedłem na górę i wszedłem do pokoju Lisy. Dziewczynka smacznie sobie spała, więc wziąłem ją delikatnie na ręce.

[L] Tatuś- wyszeptała cicho.

[H] Ciii… śpij sobie dalej- pogłaskałem ją po policzku, a ona założyła mi swoją rączkę na szyi i zamknęła oczka, opierając głowę o moje ramie. Wyszedłem z pokoju i zniosłem ją na dół. Wszyscy chłopacy, byli już w salonie, więc umilkli, kiedy przyniosłem dziewczynkę. Położyłem ją na kanapie i okryłem ją kołderką, którą zabrałem ze sobą. Lisa chwilkę się powierciła i spala dalej. Wszyscy przeszliśmy do kuchni i zacząłem

[H] Widzieliście list?- zapytałem, siadając przy wysepce.

[L] Tak… bardzo konkretny, ma zamiar się mścić za brata. Co robimy?- westchnął Liam

[Lo] Najpierw musimy ich znaleźć. Muszą być gdzieś w mieście. Nie pojechali daleko. Na akcji byliśmy jakieś 2 godziny.. nie byli w stanie daleko ujechać. Jest noc. Na 100% zrobili sobie przerwę, albo Billy miał już zaplanowaną jakąś kryjówkę.- zaczął mówić Louis

[N] Ta, a poza tym napisał „..do zobaczenia” co oznacza, że chce, żebyśmy ich znaleźli- Niall wskazał na tekst, napisany na pogniecionej kartce.

[H] Cholera! Ta akcja miała miejsce rok temu! Dlaczego właśnie teraz, zachciało mu się zemsty!- zapytałem wstając z miejsca

[L] Tylko pomyśl Harry… wcześniej nie miał się czego zaczepić, a teraz pojawiła się Ashley i Lisa, wie że na nich ci zależy, skoro mieszkają tutaj…- powiedział Liam. Wziąłem z blatu kartę z danymi naszego dawnego celu i zacząłem ją przeglądać. Niejaki George Hilson, 37 lat, dostaliśmy za niego niezłą sumkę pieniędzy, a zabiliśmy go…

[H] O cholera- powiedziałem, a wszystko jakby się zatrzymało …chłopacy spojrzeli na mnie i czekali, aż coś powiem

[Z] Odezwiesz się w końcu?- zapytał Zayn, lekko mnie szturchając

[H] Spójrzcie na datę, kiedy wykonaliśmy akcję- powiedziałem i położyłem „akta” z powrotem na blat. Louis się pochylił i powiedział dokładnie to samo, co ja.

[Lo] 23 wrzesień- odezwał się w końcu

[N] To za 4 dni- powiedział Niall

[Lo] Jeśli nic nie zrobimy… to właśnie będzie data śmierci Ashley..- powiedział Louis, a ja po prostu nie wyrobiłem. Podszedłem do ściany i z pięści w nią uderzyłem. Oparłem czołem o zimny kawałek powierzchni i starałem się uspokoić.

[Z] Harry to nic nie da, trzeba działać, bo za kilka dni…- nie dałem mu dokończyć

[H] Myślisz, że nie wiem?!- wrzasnąłem na niego i podszedłem dość blisko mulata

[L] Harry przestań! Uspokój się!- zatrzymał mnie Liam i posadził z powrotem na krzesło.

[Lo] Jeśli będziesz to robił, nie uratujesz jej, tego chcesz?- zapytał Louis, siadając obok mnie

[H] Nie- powiedziałem już spokojnie. Cholera, od zawsze tylko oni byli w stanie mnie uspokoić.

[N] Więc weź się w garść i do roboty- powiedział Niall i przyniósł torbę. Każdemu po kolei oddał po dwa pistolety, a pusty bagaż rzucił w kąt pomieszczenia.

[Z] Ok., więc musimy być dość ostrożni. Ja pojadę z Louisem na komisariat, a on pogrzebie w komputerach. Może jakoś uda ich się namierzyć.- wzruszył ramionami Zayn, a Louis pokiwał głową na zgodę. Obydwoje ruszyli z miejsca i zmierzali w stronę wyjścia.

[H] Chłopaki..- powiedziałem, a wszyscy spojrzeli na mnie- Dzięki, jesteście wielcy- powiedziałem

[Lo] Nie ma sprawy Harry, od tego są przyjaciele- uśmiechnął się lekko Louis i wyszedł, a zaraz za nim Zayn.

[H] Co robimy? Nie mogę tak po prostu sobie siedzieć.- westchnąłem

[N] Dopóki Louis nie da nam znać, nie możemy nic zrobić.- powiedział Niall i usiadł obok mnie

----Ashley….(godzina wcześniej)

[.] Ciii….- ktoś nieznajomy wyszeptał mi do ucha. Nie wiedziałam kto to, ale to na pewno nie był Harry. Harry pachniał świetnymi perfumami, a on papierosami. Jedną rękę wciąż trzymał na moich ustach, a drugą objął mnie w pasie.

[.] Teraz, zejdziemy na dół i bez żadnego szarpania się, wyjdziemy z domu, rozumiesz?- zapytał wciąż szepcząc. Kiedy mu nie odpowiedziałam lekko mną potrząsnął, a ja pokiwałam głową na zgodę. Ostrożnie zaczęliśmy schodzić po schodach, kiedy znaleźliśmy się w salonie, facet posadził mnie na kanapie i przykucnął przede mną.

[B] Posłuchaj mnie teraz uważnie, nazywam się Billy, ty mnie nie znasz, ale twój chłoptaś tak, zamiast niego, to ty zapłacisz za to co zrobił.- powiedział i wyciągnął z kieszeni kurtki, kawałek sznurka i taśmę. Zaczęłam się szarpać, kiedy usiłował skrzyżować moje ręce w nadgarstkach na moich plecach.

[B] Przestań się szarpać-zacieśnił uścisk na moich rękach, co spowodowało ból. Z moich oczu zaczęły spływać łzy. Byłam bezsilna, nie wiem co mam robić, na górze śpi Lisa, a Harry nie wróci tak szybko… gdyby on tutaj był.. nie dopuścił by do tego. Kiedy Billy związał moje ręce, posadził mnie z powrotem na kanapie i kawałkiem taśmy zakleił mi usta. Wziął kawałek kartki i długopis.

[B] No to jaką wiadomość zostawimy twojemu chłopakowi?- zapytał i zaczął pisać. Kiedy skończył, zaniósł ja na górę i wrócił, już po chwili. Przykucnął przede mną i powiedział

[B] Nie płacz mała… jeśli twój chłopak, będzie na tyle mądry, jak sądzę, to cię znajdzie.- zaśmiał się i pociągnął mnie za ramię, zmusił do tego, żebym wstała.

[B] Idziemy- wysyczał przez zęby i zaczął ciągnąć mnie w kierunku drzwi. Przed drzwiami naciągnął mi kaptur, mojej bluzy na głowę i powiedział stając za mną.

[B] Nie szarp się i spokojnie wsiadaj do mojego samochodu- poczułam coś twardego przy dole pleców i od razu domyśliłam się co to. Billy przyłożył mi pistolet do pleców i otworzył drzwi. Wyszliśmy powoli i zeszliśmy ze schodków. Mężczyzna otworzył mi drzwi i siłą wpakował do środka. Zatrzasnął moje drzwi i pobiegł do strony kierowcy. Wsiadł do samochodu i odpalił silnik. Wyjechał na ulicę i minął się z czarnym samochodem, w najciemniejszej uliczce niedaleko naszego domu. Zaczęłam cicho łkać. Co musiał, kiedyś zrobić Harry, dlaczego teraz to na mnie mści się ten straszny facet. Kiedy na niego spojrzałam, na jego twarzy widniał chytry uśmieszek, miał czarne włosy i lekki zarost, miał może z 35 lat i było widać, że nie jest dobrym człowiekiem. Łzy spływały po moim policzku, a ja nawet nie mogłam ich wytrzeć. Nagle mężczyzna zaczął mówić.

[B] Pewnie zastanawiasz się, dlaczego ty?- spojrzał na mnie i chciał wytrzeć moje łzy, ale jak najszybciej odwróciłam twarz. Nie chcę, żeby mnie dotykał, brzydzę się go. Jedyne czego chcę, to zobaczyć teraz Harrego.

[B] Wiem czym zajmuje się Harry, a wiesz skąd?- zadał retoryczne pytanie i mówił dalej- Miał zlecenie na mojego brata..- powiedział, a ja natychmiast na niego spojrzałam. Billy widząc moje nagłe zaciekawienie mówił dalej.

[B] Obserwowałem, czekałem, aż zjawiłaś się ty i tadaa!- pokazał ręką w powietrzu i dodał- teraz pożałuje, że wtedy to zrobił- zaśmiał się i zamilkł. Jechaliśmy w nieznanym mi kierunku. Nie ma szans, że Harry nas tutaj znajdzie. To już koniec, on mnie zabije. Zatrzymaliśmy się obok jakiegoś domku. Billy wysiadł z samochodu i poszedł otworzyć mi drzwi.

[B] Zobacz.. to twój domek- powiedział, wskazując na opuszczony, stary domek, nieopodal jakiegoś jeziora. Popchnął mnie do przodu i znowu poczułam broń, przyłożoną do moich pleców. Powoli podeszliśmy do drzwi, a mężczyzna otworzył je z cichym skrzypieniem. Zapalił światło i popchnął mnie dalej w głąb małego „saloniku” posadził mnie na krześle w rogu i poszedł zamknąć drzwi. Wrócił do mnie i znowu kazał mi wstać. Wprowadził mnie na jakieś schody i powoli weszliśmy na górę. Wpuścił mnie do jakiegoś pokoju, na poddaszu i znowu kazał usiąść na krześle. Położył pistolet na szafce niedaleko mnie i powiedział

[B] Teraz sobie posiedzimy i poczekamy…- wyciągnął nóż, co sprawiło, że moje serce i tak już z przyspieszonego bicia, zaczęło kołatać tak strasznie, że myślałam, że zaraz wyskoczy mi z piersi. Tymczasem on przeciął sznurek, związujący moje ręce i rzucił go w kąt pokoju. Szybko wzięłam je do przodu i zaczęłam pocierać bolące już

nadgarstki. Billy dotknął mojego policzka i zdarł z moich ust taśmę. Myślałam, że po prostu mnie tu zamknie, ale on miał inne zamiary. Wziął kolejny dłuższy kawałek sznurka i przywiązał moje ręce tym razem z tył krzesła. To samo zrobił z nogami, przywiązując je do nóżek. Przykucnął przede mną i powiedział

[B] Teraz sobie porozmawiamy- uśmiechnął się nieco i zadał mi pytanie- Co łączy cię z Harry?- nie miałam zamiaru odpowiadać, ale kiedy spojrzałam mu w oczy widziałam, w nich rosnący gniew.

[A] Nic- wyszeptałam, miałam nadzieję, że nie wie o Lisie, a ja nie mam zamiaru mu o niej powiedzieć. Mężczyzna uśmiechnął się do mnie i powiedział

[B] Cóż.. kłamiesz, a tutaj kłamstwo będzie karane. To było twoje pierwsze kłamstwo, więc tym razem ci daruję i zadam pytanie jeszcze raz.- wstał i powiedział- Co łączy cię z Harrym?

[A] Nic- powtórzyłam, to co przed chwilą. Billy zaczął się śmiać i odpowiedział

[B] Kłamiesz!- krzyknął i odwrócił się na chwilkę. Kiedy ponownie na mnie spojrzał, wysyczał- czas na karę- zamachnął się z całej siły i uderzył mnie w twarz. Pierwsze co poczułam to straszny ból, ale już po chwili, nie było nic…

---Harry…

Minęła już godzina, a Louis ani razu się nie odezwał. Krążyłem po całym salonie i co jakiś czas zerkałem na śpiącą Lisę. Dochodziła 4 nad ranem, więc za kilka godzin się obudzi… zapyta, gdzie jest mama, co jej powiem?... chłopacy siedzieli w kuchni i przeglądali wszystkie papiery. Poszedłem do nich, a Niall powiedział

[N] Wiesz… jednego nie rozumiem… to ja pociągnąłem, wtedy za spust, a nie ty… więc, dlaczego to na tobie się mści?- wzruszył ramionami i oparł się o blat szafki

[H] Nie mam pojęcia, jesteśmy w tej samej drużynie… przyjaźnimy się, wszyscy którzy wiedzą czym się zajmujemy, albo zleceniodawcy wiedzą, że się kumplujemy.. to proste- prychnąłem i nalałem sobie wódki. Właśnie miałem wypić, kiedy Liam oderwał mi szklankę od ust

[L] Nie pij, czekamy aż wróci Louis, jeśli ich znajdzie, musisz być trzeźwy- powiedział i wylał ciecz do zlewu. Odstawił szklankę na blat i klepnął mnie w ramie. W końcu poczułem wibracje w kieszeni, więc szybko wyjąłem telefon i przejechałem palcem po ekranie odbierając połączenie.

[H] I co tam?- zapytałem ze zniecierpliwieniem

[Lo] Coś mam. O 20:30 niedaleko twojego domu, kamery nagrały jeden samochód. Czarny Jeep. Mam rejestrację. Z tego co widzę, pojechał na Regent Street. Jedźcie tam za chwilkę dołączymy.- powiedział i się rozłączył.

[H] Regent street. Jedziemy -wziąłem pozostałą broń i wybiegłem do salonu.

[N] A co z dzieckiem? Nie zostawimy jej samej- powiedział Niall zatrzymując się, w pół drogi. Dopiero teraz sobie przypomniałem o Lisie.

[H] Liam zostań z nią, proszę cię.. z tobą będzie bezpieczna.- powiedziałem i podałem mu jeszcze jeden pistolet, na wszelki wypadek.

[L] Ale ja nie umiem się zajmować dziećmi- powiedział prawie krzycząc.

[H] Ona jest grzeczna, daj jej jeść i włącz bajki, cokolwiek, proszę- spojrzałem na niego, a on kiwnął lekko głową.

[H] Dzięki- powiedziałem i klepnąłem Nialla.- Idziemy- dodałem i razem zeszliśmy do garażu, wsiedliśmy do pierwszego lepszego wozu. Odpaliłem i z piskiem opon wyjechałem na ulicę. Żeby dojechać do celu, musiałem przejechać tylko 5 przecznic. W połowie drogi zauważyłem samochód Louisa, a on od razu dał mi znak światłami. Dość szybko dojechaliśmy do celu. Żaden z nas nie ruszył się z miejsca. Samochód stał pod barem więc, coś nam tutaj nie grało. Czekaliśmy 20 minut, aż ktoś nie wyjdzie z budynku. W końcu drzwi się otworzyły, a ze środka wyszedł jakiś młody koleś. Cholera! przeczesałem włosy ręką i spojrzałem na Nialla. Pokiwałem głową i powiedziałem

[H] Wracamy… to nie on!- kiwnąłem głową tak, że Zayn w wozie Louisa mnie zobaczył i razem zaczęliśmy, jechać w stronę mojego domu. Miałem nadzieję, że już coś mamy, ucieszyłem się, kiedy Louis znalazł jakiś trop, a teraz… znowu zaczynamy od nowa… wciąż, nie wiemy gdzie są. Wjechaliśmy na posesję i wróciliśmy do domu.

[L] I co?- zapytał zdenerwowany Liam, witając nas właściwie od progu

[H] Nic.-powiedziałem i wróciłem do kuchni.

[Lo] To nie był jego samochód- westchnął Louis. Postawił na stół laptopa i go włączył.

[Z] Louis wziął policyjnego laptopa. Ma wgląd do danych i kamer z całego Londynu… gdzieś muszą być… nie rozpłynęli się przecież- wyjaśnił Zayn i zaczął robić kawę.

[Lou] Przejrzę jeszcze raz te nagrania z kamer, w okolicy domu. Coś się znajdzie.- powiedział Louis i zaczął gapić się w ekran urządzenia.

----Ashley…

Obudziłam się z wielkim bólem głowy i piekący policzkiem.

[B] Ooo wróciła do nas nasza księżniczka- zaśmiał się i dostawił sobie krzesło naprzeciwko mnie, po czym na nim usiadł.

[B] No więc, znasz już zasady naszej zabawy. Ty kłamiesz, ja biję. To pytanie, które ci zadałem… pamiętasz? Co łączy cię z Harrym? Myślisz, że nie wiem? Macie dziecko, które spało sobie smacznie w swoim pokoju- kiedy, skończył mówić, od razu się wyprostowałam. On wiedział… wiedział o Lisie…

[B] Zdziwiona? Swoją drogą strasznie podobna do twojego kochasia… kręcone włosy, dołeczki, kiedy się uśmiecha… sama słodycz- zaśmiał się. Skąd on o tym wszystkim wie. Zaczęłam się wiercić i próbować, jakimś cudem się uwolnić. Jednak wszystko było na nic, a kiedy się szarpałam bolało jeszcze bardziej.

[B] Jeśli Styles nie zareaguje, to do ciebie dołączy Lisa. Ile dajemy mu czasu?- zapytał rozbawiony

[A] Zostaw ją w spokoju! Ona ci nic nie zrobiła!- krzyknęłam, najgłośniej jak potrafiłam

[B] Zamknij się i słuchaj!- wrzasnął na mnie i zbliżył się do mnie tak, że stykaliśmy się policzkami. Nie mogłam nic zrobić, bo tak złapał mnie za podbródek, że nie miałam jak uwolnić się z uścisku.

[B] Dajemy twojemu chłopakowi jeszcze kilka godzin, zadzwonimy do niego i pogadamy, może nawet go usłyszysz, jeśli cię nie znajdzie do wieczora… zaczniemy się bawić inaczej… w nocy dołączy do nas twoja słodka córeczka… już wyobrażam sobie jak będzie słodko… - spojrzał na mnie i powiedział- zegar tyka Ashley… a jego wciąż tutaj nie ma… jeśli się nie zjawi… zostały wam ostatnie 3 dni życia- uśmiechnął się, a mnie zabrakło tchu… 

cóż część nie miała pojawić się dzisiaj ale widziałam że się niecierpliwicie więc jest.. 

nie wiem czy się podoba czy nie ;/ 

teraz dużo się dzieje i tak będzie jeszcze przez conajmniej 2 części (chyba) 

kolejna część pojawi się chyba w piątek ale nic nie obiecuję 

dziękuję wam za te wszystkie pozytywne komentarze pod poprzednią częścią mam nadzieję że i tą część skomentujecie???

komentujcie, a ja czekam na waszą opinię ze zniecierpliwieniem :D 

wyrażajcie co czuliście czytając to i jak myślicie co się stanie???

Mrs.Horan