Strong cz.9

Stałam tak jeszcze chwile kompletnie zaskoczona, tym co przed chwilą zrobił Harry. Nie spodziewałam się tego. Raz jest chamem, a raz zachowuje się tak jak dawniej… już sama nie wiem czego mogę się po nim spodziewać. W końcu ruszyłam z miejsca i razem z Lisą wróciłyśmy do domu…

                                                              *****

Kiedy tylko weszłyśmy do domu, od razu skierowałyśmy się do kuchni, bo obie byłyśmy głodne.

[A]  Co jemy?- zapytałam sadzając Lisę na blacie, dziewczynka tylko wzruszyła ramionami i lekko się uśmiechnęła. W końcu zdecydowałam, że zjemy kanapki z serem. Wyciągnęłam z lodówki wszystko co było mi potrzebne i zaczęłam przygotowywać jedzenie. Kiedy skończyłam, usiadłam wygodnie na krześle w kuchni, a obok posadziłam Lisę. Nasze przepyszne kanapki zniknęły dość szybko, bo muszę przyznać, że sama byłam głodna, a mała nie zjadła za wiele. Odstawiłam talerzyk na blat wysepki i poszłyśmy na górę. Lisa zaczęła ziewać, więc postanowiłam, że pozwolę jej się wcześniej zdrzemnąć. Położyłyśmy się na jej łóżku, a ja od razu ją do siebie przytuliłam i ucałowałam w czółko.

[A] Śpij skarbie- powiedziałam cicho i poleżałam obok niej jeszcze chwilkę. Kiedy zobaczyłam, że Lisa zasnęła cicho wstałam i przykryłam ją kocykiem. Przymknęłam drzwi jej pokoju i poszłam do sypialni Harrego. Postanowiłam, że wreszcie się rozpakuję. Weszłam do wielkiej garderoby i zaczęłam wyjmować wszystkie rzeczy jakie znajdowały się w mojej walizce i układałam je na wolnych półkach. Połowa garderoby, była zajęta przez rzeczy Harrego, a połowa przez moje. Kiedy skończyłam się rozpakowywać walizki umieściłam na najwyższej półce w pomieszczeniu, gdzie znajdowały się również walizki Harrego. Wzięłam swoją kosmetyczkę i zaniosłam ją do łazienki. Chciałam wyjąć z niej moje niektóre rzeczy i przypadkowo natknęłam się na żyletkę. Wyciągnęłam ją i zaczęłam się jej przyglądać, powoli obracając ją w dłoni. Jeszcze niedawno zadawałam nią sobie ból, jednak teraz nie wiem czy zrobiłabym to ponownie. Przyłożyłam ostrze do nadgarstka, chwilkę się zastanawiając czy przeciągnąć je po skórze czy nie. Przycisnęłam je lekko i właśnie miałam zadać sobie drobny ból, kiedy usłyszałam głos dobiegający z salonu. Szybko odłożyłam żyletkę i włożyłam ją z powrotem do kosmetyczki. Na nadgarstku pojawił się drobny ślad, ale nie do końca przecięłam sobie skórę, więc miałam nadzieję, że Harry tego nie zauważy. Wyszłam z sypialni i zeszłam na dół z kąt dobiegał głos. W salonie nikogo nie było, więc poszłam do kuchni. Tak jak myślałam Harry wrócił z pracy i teraz stał przy blacie popijając sok.

[A] Hej, już jesteś- powiedziałam cicho, tym samym powodując, że lekko odwrócił głowę i na mnie spojrzał

[H]  Tak, skończyliśmy dzisiaj wcześniej- wzruszył ramionami i wziął kolejny łyk soku

[A] Więc prowadzisz firmę razem z Niallem- stwierdziłam, siadając na blacie wysepki, dokładnie naprzeciwko Harrego

[H] Tak- odpowiedział krótko

[A] Dużo się zmieniło odkąd się rozstaliśmy- westchnęłam, a on spojrzał na mnie z lekkim rozbawieniem

[H] Tak… już nie pracuję w barze jak wtedy- zaśmiał się, był rozluźniony po raz pierwszy odkąd tu jestem

[A] A reszta, czym się zajmują?- zapytałam lekko zakłopotana

[H] Nie wydaje mi się, że musisz to wiedzieć, po co ci to?- był podejrzliwy

[A] Pytam tak po prostu Harry- powiedziałam szybko, lekko się zawstydzając, sama nie wiem dlaczego, ale kiedy tak się na mnie gapił, chcąc coś wyczytać w moich oczach lub ruchach, od razu spuszczałam wzrok

[H] Co chcesz wiedzieć dokładnie?- zapytał nalewając soku do drugiej szklanki, którą mi po chwili podał, spojrzałam na niego zdziwiona jego dzisiejszym zachowaniem. Najpierw ta sytuacja na ulicy, a teraz tak po prostu ze mną rozmawia.

[A] Nie wiem, czym się zajmują i tak dalej- wzruszyłam ramionami

[H] Ok. Zayn ma salon tatuażu i jest współwłaścicielem baru gdzie jest DJ-em, Louis jest barmanem w tym samym barze i pracuje w policji, to właśnie on pomógł mi cię znaleźć, Liam zajmuje się właściwie tym, co wtedy kiedy go znałaś, lubi posurfować, wciąż bierze udział w walkach i to on jest współwłaścicielem baru z Zaynem na spółkę, czym zajmuje się Niall już wiesz. – skończył i nadal mi się przyglądał

[A] Dalej gra w nogę?- zapytałam

[H] Niall zawsze gra, tylko od czasu, kiedy byliśmy razem, więcej baluje, a mniej grywa na gitarze- przyznał Harry

[A] A ty? –zapytałam, spuszczając wzrok na swoje dłonie, bawiąc się szklanką i delikatnie ją ruszając, co sprawiało, że sok zaczął się kołysać

[H] Ja?

[A] Tak, co się zmieniło od wtedy… jak sobie radziłeś, co robiłeś, co zmieniłeś w życiu…- mówiłam cicho, nie byłam pewna czy to dobry pomysł tak go wypytywać

[H] Jak się rozstaliśmy…- zaczął, ale przerwał na chwilkę zastanawiając się nad tym, co chciał powiedzieć, najwyraźniej zmienił zdanie, bo powiedział zupełnie co innego- Kilka miesięcy po rozstaniu poznałem Zayna i Louisa, w piątkę zaczęliśmy brać coraz więcej akcji i zarobiłem na ten dom, rok temu założyłem firmę razem z Niallem, to wszystko…- skończył dopijając sok znajdujący się w jego szklance.

[A] Wciąż robisz zdjęcia?- zapytałam odważając się na niego spojrzeć, jego zielone oczy były łagodne i spokojne, wydawały się być jeszcze jaśniejsze niż zwykle, a jego dołeczki jeszcze bardziej wyraźne

[H] Tak, chociaż teraz nie mam za bardzo kogo fotografować...- przestał na chwilkę mówić, przypomniał mi, że kiedyś to właśnie mnie robił najwięcej zdjęć, które potem wywoływał i umieszczał w specjalnym albumie. Dla wszystkich był tym „złym Bad

Boyem”  wszyscy się go bali i chyba wciąż tak jest, dla mnie był łagodny, miły, dobry zabawny i wesoły… - nie mam na to czasu, choć mam tutaj swoją własną ciemnie- dokończył przerywając moje myśli.

[A] Naprawdę ?-zapytałam zaciekawiona

[H] Tak jest na piętrze, te ostatnie drzwi po prawo- uśmiechnął się, co i ja zrobiłam. Po raz pierwszy, od tego czasu, kiedy znowu z nim mieszkam, widzę jego szczery uśmiech i słyszę ten cichy chichot.

[H] Ja już powiedziałem, teraz twoja kolej- powiedział spokojnie

[A] Na co kolej?- zapytałam marszcząc czoło

[H] Co działo się u ciebie- odpowiedział

[A] Wyjechałam na drugi koniec Londynu, do ciotki..- chciałam mówić dalej, ale Harry zapytał

[H] Do tej, z którą gadałaś wczoraj?

[A] Tak, zaopiekowała się mną razem z wujkiem. Mieszkałam u nich dopóki…- przerwałam na chwilkę, żeby wziąć głębszy oddech- dopóki nie urodziłam, potem chciałam mieszkać sama razem z Lisą, więc ciocia pomogła mi znaleźć pracę i mieszkanie. Kiedy to się udało, ciocia przyjeżdżała popilnować Lisy, a ja szłam do pracy i było tak, aż do teraz. –skończyłam mówić, a on nic nie odpowiedział

[H] Ona wszystko popsuła- odezwał się w końcu. Nie powiedział wprost, ale wiedziałam, że chodzi mu o Lisę.

[A] Nie prawda Harry, to właśnie ona pomogła mi stanąć na nogi, to dzięki niej dalej się trzymam. Jest jedyną osobą, która mi została. Pomijając ciotkę i wujka. –powiedziałam patrząc na podłogę. Kiedy podniosłam wzrok, Harry mi się uważnie przyglądał i po chwili powiedział

[H] Teraz jestem jeszcze ja.- odstawił szklankę na blat i podszedł do mnie.

[A] No tak, ty- westchnęłam zeskakując z blatu. Nie mogłam pozwolić, żeby podszedł zbyt blisko, jeszcze nie teraz. Nie chcę się na nim znowu zawieść. Harry był trochę zaskoczony, kiedy położyłam dłoń na jego klatce zapobiegając tym samym, żeby się zbliżył. Harry złapał moją dłoń i delikatnie od siebie odsunął. Niestety spojrzał na mój nadgarstek, gdzie jeszcze chwilę temu chciałam zrobić płytkie rozcięcie. Jego wzrok zatrzymał się tam, na dłużej by potem, spoczął na mojej twarzy, kiedy spojrzał w moje oczy już nie widziałam w nich tej jasnej zieleni, co chwilkę temu, teraz stawały się coraz ciemniejsze. Odsunął się ode mnie i puścił moją dłoń, w miejscu, w którym nasza skóra przez ten moment się stykała, poczułam dziwny chłód spowodowany tym, że jego ciepłe palce puściły moją dłoń. Nagle ruszył z miejsca i wyszedł szybko z kuchni. Postanowiłam iść za nim. W salonie zaczął biec i w dość szybkim tempie znalazł się na piętrze. Wbiegłam tam za nim i od razu udałam się do sypialni. Harrego tam nie było, ale usłyszałam hałas dobiegający z łazienki. Ruszyłam w tamtym kierunku i już po chwili zobaczyłam jak Harry pochyla się nad umywalką, gdzie wsypał wszystkie moje kosmetyki i rzeczy znajdujące się w kosmetyczce.

[A] Co ty robisz!?- zaczęłam krzyczeć, próbując odepchnąć go od moich prywatnych rzeczy

[H] Szukam tego pieprzonego badziewia!!- wrzasnął, wyrywając mi się. Zaczęłam płakać, nie wiedziałam o co mu chodzi. Ponowiłam próbę odepchnięcia go, ale za każdym razem mi się nie udawało, był za silny. Harry w końcu przestał. Odwrócił się w moją stronę i przycisnął mnie do ściany obok umywalki. Podniósł na wysokość moich oczu niewielki przedmiot, a ja przez łzy, które zamazywały mój obraz, dopiero po chwili spostrzegłam co to takiego. Harry trzymał w dłoni żyletki. Wszystkie 3 jakie miałam w kosmetyczce.

[H] Tego szukałem!- wysyczał przez zęby. Podniosłam dłoń i otarłam swoje łzy, choć nie było to łatwe, bo Harry przyciskał mnie do ściany całym ciałem.

[H] Masz to gdzieś jeszcze?- zapytał

[A] N..Nie- powiedziałam, wciąż łkając

[H] Jeśli kupisz nowe i tak ci je zabiorę, rozumiesz? Nigdy więcej tego nie zrobisz, nigdy więcej się nie potniesz, jasne?! – wrzasnął, powodując, że lekko zadrżałam

[A] Tak- powiedziałam cicho i odwróciłam twarz w prawą stronę. Czekałam aż się uspokoi, chłopak w końcu lekko się odsunął i opuścił dłoń, w której trzymał żyletki. Odwrócił się i wyszedł zostawiając mnie samą. Kiedy tylko usłyszałam, że wyszedł z sypialni zamknęłam się w łazience. Podeszłam do umywalki i zaczęłam wkładać moje kosmetyki, z powrotem do kosmetyczki. Kiedy w końcu wszystko do niej schowałam, spojrzałam w lustro. Wyglądałam jak potwór, łzy całkiem rozmyły mój makijaż, a tusz spływał ciemnymi strużkami po moich policzkach. Odkręciłam zimną wodę i obmyłam nią twarz, powodując, że poczułam się choć trochę lepiej. Związałam włosy w luźnego koka i wyszłam z pomieszczenia. Zajrzałam do pokoju Lisy, dziewczynka wciąż smacznie sobie spała. Wzięłam głęboki oddech i zaczęłam schodzić na dół. Kiedy byłam już w salonie, od razu zauważyłam Harrego, stał przy szklanych drzwiach tarasu i podpierał się o ścianę.

[A] Harry…- zaczęłam, a on nawet nie drgnął –przepraszam- dodałam i chciałam wrócić na górę, jednak on w końcu się odezwał… 

przepraszam że musieliście czekać :/ nie mogłam wcześniej wstawić części jeszcze raz przepraszam i mam nadzieję że część się podoba, wprowadziłam trochę milszych chwili ale tylko na chwilkę :) 

mam nadzieję że skomentujecie :) 

Mrs.Horan