Przypadkowe spotkanie cz.46

Znowu zostałam po godzinach, wiedziałam, że Niall nie zadzwoni bo ma koncert, a ja kiedy jestem w pracy to nie myślę o nim…. o nas….

                                                                      ******

Tak jak myślałam nie zadzwonił. Wyszłam z kawiarni i skierowałam się w stronę mieszkania. Było ciemno i późno więc co chwilkę przyspieszałam kroku, oglądając się za siebie i sprawdzając czy nikt za mną nie idzie. Weszłam do mieszkania zatrzaskując za sobą drzwi i zamykając je na klucz. Wzięłam gorącą kąpiel i natychmiast zasnęłam owinięta w ciepłą pościel. Tak mijały mi kolejne dni… tygodnie… Poranna rozmowa z Niallem i udawanie, że wszystko jest ok., praca do późna w nocy i jak najszybszy powrót do domu z obawy, że ktoś za mną pójdzie, krótki sen i na nowo… Od wyjazdu Nialla i chłopaków w trasę minęły już 3,5 tygodnia. Niall wciąż dzwonił i troszczył się o mnie chociaż tak, wiele nie wiedział… Dzisiaj była niedziela dzień wolny… Od niedawna nienawidzę tego dnia, bo wtedy nie wiem co mam ze sobą zrobić. Wstałam i wciągnęłam na siebie koszulkę, którą dostałam od Nialla, tylko ona wciąż nim pachniała. Wyszłam do kuchni zrobić sobie ciepłej herbaty i dać jeść psu. Wróciłam do sypialni i położyłam się na łóżku, co jakiś czas robiąc

kolejny łyk stygnącej już cieczy. Wciąż myślałam tylko o nim… Niall, Niall, Niall… tylko on siedział mi w głowie, zastanawiałam się co robi… nie wiedząc kiedy zasnęłam. Obudziłam się o godzinie 20:09, dziś Niall nie miał koncertu. Było już ciemno, a na niebie pierwszy raz od dawna pojawił się księżyc. Uśmiechnęłam się przypominając sobie słowa chłopaka z naszego ostatniego, wspólnego wieczoru przed wyjazdem „Staniesz w oknie i spojrzysz w księżyc, a ja obiecuję ci, że ja też będę na niego patrzył. I będzie tak jakbyśmy byli razem, obok siebie tak jak teraz.” Wzięłam telefon w rękę i wysłałam do chłopaka pustego smsa. Podeszłam do okna i spojrzałam w księżyc.

-------------------------------------Perspektywa Nialla-------------------------------------------------

Louis poszedł na miasto, więc w pokoju byłem sam. Położyłem się, a telefon rzuciłem tuż obok mnie. Nagle telefon się zaświecił co oznaczało przychodzącą wiadomość. Sms był od Amy. Był pusty co oznaczało, że potrzebuje mnie teraz, a ja nie mogę z nią w tej chwili być. Zerwałem się z łóżka i stanąłem w oknie spoglądając w księżyc. Wybrałem jej numer i przyłożyłem telefon do ucha. Odebrała właściwie od razu.

Rozmowa*

[N] Widzisz?- spytałem, dziewczyna zaśmiała się i odpowiedziała

[A] Tak, jest piękny, pojawił się dopiero dzisiaj

[N] Może i jest piękny, ale nie tak bardzo jak ty-powiedziałem szczerze

[A] Tak, jasne, gdybyś mnie teraz widział wystraszyłbyś się-zaśmiała się

[N] Z pewnością podszedłbym do ciebie i mocno pocałował, co masz na sobie?- spytałem

[A] Twoją koszulkę i krótkie szorty, a ty?- spytała zadziornie, zacząłem się śmiać

[N] Ja mam na sobie tylko bokserki i twój szal w ręku- powiedziałem szczerze, po drugiej stronie słuchawki zapadła cisza, w końcu się odezwała

[A] Torturuj mnie dalej- obydwoje zaczęliśmy się śmiać

[N] Chciałbym być teraz z tobą- wyznałem

[A] Ja też-odparła smutno- Kocham cię- dodała

[N] Ja ciebie też, bardzo i wiesz co…. -przerwałem

[A] Hmm…- spytała

[N] Za cztery dni będziemy w Londynie- prawie krzyknąłem, bo sam nie mogłem w to uwierzyć

[A] Ale jak to?

[N] Mamy krótką przerwę, a dokładniej 4 dni- wytłumaczyłem

[A] Ale się cieszę- krzyknęła

Pogadaliśmy jeszcze chwilkę i rozłączyliśmy się. Włożyłem jakąś koszulkę, a szal Amy zostawiłem na stoliku obok łóżka, położyłem się i wpatrzony w jej zdjęcie usnąłem.

---------------------------------Perspektywa Amandy-----------------------------------------------------

Kolejny dzień w pracy, nareszcie. Wstałam i się uszykowałam, ubrałam (to), a włosy związałam w niedbałego koka. Wyszłam na ulicę kierując się do Nandos.

[M] Hej- powiedziała Megi

[A] Hejka, jak tam?- spytałam

[M] Mały ruch na razie, a słyszałaś, że chłopacy przyjeżdżają do Londynu?-spytała

[A] Tak, ale się cieszę- przytaknęłam. Wreszcie udało nam się trochę porozmawiać. Później Megi obsługiwała klientów, a ja poszłam na zaplecze po kolejny zapas napoi. Kiedy już prawie stawiałam karton na podłodze zakręciło mi się w głowie, ale zignorowałam to. Postawiłam go w końcu i szybko się wyprostowałam. Tym razem nie było za dobrze, bo poczułam mrowienie w rękach, a zawroty się nasiliły, zrobiło mi się gorąco…. Potem była już tylko ciemność….

Część taka sobie, mam nadzieję że się podoba?

co jest że nie komentujecie? Już wam się nie podoba moje opowiadanie? :( 

Kolejna część nie wiem może jeszcze dzisiaj. Pamiętajcie że jeśli czytacie to komentujcie bo dla mnie to ważne a dla was to tylko chwilka, będę wam wdzięczna <3

Kocham was <3

Mrs.Horan