Przypadkowe spotkanie cz.33

[N] Kochanie nie płacz- uspokajał mnie Niall, cały czas się uśmiechając- mam coś dla ciebie- dodał i wyciągnął z kieszeni małe czerwone pudełeczko.

Byłam bardzo zaskoczona, nie wiedziałam co mam zrobić. Niall spojrzał mi w oczy i stało się to czego się obawiałam, otworzył pudełko, w którym był prześliczny złoty pierścionek…zaczął mówić.

[N] Kochanie, jesteśmy ze sobą już trochę, przez ostatni czas zdałem sobie sprawę jak bardzo jesteś dla mnie ważna… chcę z tobą spędzić resztę mojego życia, jak nie rozmawialiśmy ze sobą postanowiłem, że zrobię to –przerwał i ukląkł na jedno kolano – Kochanie, proszę cię… Wyjdziesz za mnie??- moje oczy ponownie się zaszkliły, usta zakryłam dłonią… Nie spodziewałam się tego, nie wiedziałam co mam odpowiedzieć… Niall czekał w jego oczach widziałam nadzieję…

[A] Niall…. ja…. Oczywiście, że tak, wyjdę za ciebie… Kocham cię!- powiedziałam to, a z moich oczu poleciała pojedyncza łezka… Niall wstał i wyjął pierścionek z pudełeczka, wkładając mi go na palec… uśmiechnął się i pocałował mnie… to był wyjątkowy pocałunek, nasze usta trwały w jedności dość długo.. jednak w końcu spojrzeliśmy sobie w oczy, w których widzieliśmy tylko szczęście. Wróciłam na swoje miejsce i w razem dokończyliśmy kolację.

[N] Skończyłaś?- spytał Niall

[A] Tak, ale byłam głodna- zaczęliśmy się śmiać

[N] Skoro skończyłaś ,to choć otworzymy szampana, musimy oblać zaręczyny- wstaliśmy od stołu i poszliśmy do sypialni, a Niall zamknął drzwi od balkonu. Usiadłam na łóżku, a blondyn otworzył ciecz z bąbelkami i nalał do kieliszków.

[A] Więc to dlatego się dzisiaj tak starałeś?

[N] No, w sumie tak- podał mi, kieliszek i usiadł obok mnie, tak że oparł się o ścianę. Miałam ochotę się do niego przytulić, więc zdjęłam buty i ostrożnie weszłam na łóżko. Nie chciałam zniszczyć serduszka zrobionego z płatków róż, więc robiłam to bardzo delikatnie. Przez cały czas chłopak mi się przyglądał, uśmiechając się zrobił mi miejsce obok siebie. Kiedy w końcu usiadłam, wtuliłam się w niego i powiedziałam

[A] Kocham cię

[N] Ja ciebie też, Amy opowiedz mi o twoim śnie, możesz to zrobić?- spytał niepewnie

[A] Oczywiście- opowiedziałam mu wszystko ze szczegółami, co jakiś czas przerywając, bo wciąż to przeżywałam, a kiedy skończyłam spytałam

[A] Niall co z tobą i Harrym, rozmawiacie ze sobą? Co z trasą?- wzięłam łyk trunku i spojrzałam na Nialla

[N] Nie gadam z nim, nie mam ochoty, a z trasą wszystko ok. zaczynamy za 2 tygodnie

[A] Już za 2 tygodnie...

[N] No tak, niestety

[A] Bo ja… nie powiedziałam ci jeszcze jednego…

[N] Czego?- spytał trochę wystraszony

[A] Powiem ci, ale obiecaj, że się z nim pogodzisz, musisz to zrobić jesteście przyjaciółmi i zrób to też dla mnie –Niall przytaknął głową i czekał, aż powiem mu o co chodzi

[A] No bo wiesz… jak Harry powiedział mi o tym wszystkim… to

[N] Tylko mi nie mów, że cię pocałował

[A] Nie, nie to nie tak, on po prostu wyznał mi miłość Niall- to go wkurzyło

[N] Co!!!- krzyknął i wstał, a ja usiadłam w innej pozycji tak aby dobrze widzieć chłopaka, patrzyłam jak chodzi w tą i spowrotem, co jakiś czas przeczesując palcami włosy, w końcu wstałam i podeszłam do niego łapiąc go za rękę

[A] Spójrz mi w oczy Niall- powiedziałam widząc, że unika mojego wzroku, kiedy w końcu to zrobił dokończyłam- Ja go nie kocham, jesteś tylko ty, rozumiesz- jego mina od razu się zmieniła, widać było, że odetchnął z ulgą i mocno mnie przytulił

[A] Pogódź się z nim, proszę cię- chłopak tylko pokiwał głową i zabrał mi z rąk kieliszek, który wciąż trzymałam, stawiając go na stoliku obok. Przybliżył się do mnie bardzo blisko i wplótł swoje palce w moje włosy…

część nie za dobra bo pisana na szybkiego i nie mogłam się skupić w dodatku zły humor i wogóle... w dodatku krótka ;(

komentujcie to dla mnie ważne, zniosę nawet krytykę 

Mrs.Horan